Yeme Alışkanlığı
Yemek yemek hayatta kalmamızı saÄŸlayan en temel ihtiyaçlardan biridir. Ä°çinde yaÅŸadığımız coÄŸrafyaya ve koÅŸullara göre deÄŸiÅŸkenlik gösterse de her zaman sadece hayatta kalmamızı saÄŸlayacak kadar yemek yemediÄŸimiz de bir gerçek.
​
Fiziksel açlığımızı doyurmanın dışında, bazen bir kutlama yaparken ya da kendimizi takdir etmek için; bazen öfkemizi hissetmemek, üzüntümüzü azaltmak ya da kaygımızı dindirmek, bizi zorlayan bir konudan uzaklaÅŸmak için; bazen de o an baÅŸka nelerin bize iyi geleceÄŸini bilmediÄŸimiz için yemek yeriz. Yeme davranışımızın altında yatan bu motivasyonların bazen farkında oluruz, bazen olmayız.
​
Asıl zorluk bu yeme davranışının ardından
kendimize “Hani yemeyecektin? Kendini
tutamıyorsun, iradesizsin!” gibi ÅŸeyler
söylediÄŸimizde baÅŸlıyor. O zaman kendimizi
suçlamaya, utandırmaya baÅŸlayabiliyoruz
ve yediÄŸimize piÅŸman olup; ya daha çok
yiyerek kendimizle anlaşmamızı bozuyorsak
ya da ertesi gün katı bir diyete girerek aşırı
kontrol davranışına dönüÅŸtürebiliyoruz.
Halbuki o an sadece bir ÅŸeylere iyi
geleceÄŸini düÅŸünerek bu davranışı yapmayı
seçmiÅŸizdir.
​
Bedensel, duygusal, zihinsel yaÅŸantılarımız bir bütündür. Yeme alışkanlıklarımızdan memnun olmadığımızda sadece yediklerimizi kontrol etmekle uÄŸraÅŸmak genellikle bizi memnun olmadığımız döngünün dışına çıkarmaz. ÖrneÄŸin bize zor gelen duygularımızla ne yapacağımızı bilemediÄŸimiz anlarda bedenimizden bir açlık sinyali almasak da cips, pasta, tatlı, çikolata yemek bizi yatıştırıyor, rahatlatıyorsa, yani o an için iyi geliyorsa, bu yiyecekleri yemeyi kesmeye çalışmak uzun vadede iÅŸlevsel olmayacaktır.
Bu sebeple, yiyeceklerin bedenimize olan etkisinin yanı sıra, duygusal ve zihinsel etkilerini araÅŸtırmak bizi kendimize yakınlaÅŸtırarak yemekle iliÅŸkimizi anlamamızı saÄŸlayabilir. Yerken ne olsun, neye iyi gelsin diye yediÄŸimizi, hangi duygularımızın o anda var olduÄŸunu, bu duygularımızın bize hangi ihtiyacımız için sinyal verdiÄŸini, bu ihtiyacımızla ne yapacağımızı merak ederek bir keÅŸfe çıktığımızda belki de ya yediklerimizden piÅŸman olmamaya ya da piÅŸman olacağımız ÅŸeyleri yemek yerine asıl ihtiyacımıza odaklanabilmeye baÅŸlayabiliriz.
Fabula Psikoloji’den Pınar ÅžakiroÄŸlu Yılmaz’ın Judith Liberman’la Masal Bu Ya radyo programında yeme davranışı üzerine sohbetini buradan dinleyebilirsiniz.
​
​
​
